Rassom ushbu kartinada ko’proq hissiyotlarga urg’u beradi. Asarning “Aks sado” deb nomlanishi ham uning mazmuniga ishora qiladi. Barchaga ma’lumki, aks sadoni ushlab ham, ko’rib ham bo’lmaydi. Uni faqat tinglash, his qilish mumkin. Aslida aks sado qandaydir tovushning to’siqqa urilib qaytishidan hosil bo’ladi. Bu musiqa, qichqiriq hattoki oddiy hushtak tovushi bo’lishi ham mumkin. Ammo uni tinglovchi uchun bu o’zi xos hissiyotni uyg’otadi. Rassom bu asarda shunday tuyg’ularni ifodalashga harakat qildi. U tartibsiz, ma’lum qolipga ega bo’lmagan, ammo yorqin va rang-barangdir. Bir qarashda kartina turli ranglar aralshmasi bo’lib ko’rinsada, yaxshiroq e’tibor berilsa tomoshabinni asar tubiga tortib ketadi. Har bir tomoshabin unda o’zgacha hissiyotni tuyadi, ularning har biri uchun yangidan o’zgacha qiyofada namoyon bo’ladi.